Bu çalışmada Çorlulu Ali Paşa ve Çorlulu Ali Paşa Külliyesi hakkında kısa bir bilgi verilerek Çorlulu Ali Paşa tarafından yaptırılan kütüphane, kütüphanenin tamiri, bu kütüphanede mevcut olan ilk kitapların isimleri ve hangi alanda oldukları ayrıntılı olarak açıklanmış ve 18. yüzyıl Osmanlı entelektüel dünyasında ne tür eserlerin okunduğuna dair ipuçları sununulmuştur. Çorlulu Ali Paşa tarafından Parmakkapı yakınında Simkeşhane’nin bulunduğu bölgeye 4 Muharrem 1121/16 Mart 1709 yılında inşası tamamlanan câmi‘-i şerîf, dârü’l-hadîs, hânkâh, imâret, kütüphane gibi bölümleri ihtiva eden bir külliye inşa edilmiştir (...) Çorlulu Ali Paşa Kütüphanesi farklı tarihlerde tamir edilmiştir. 1894’de meydana gelen büyük deprem neticesinde zarar görmesi nedeniyle tamirata ihtiyaç duyulmuştur 7 Cemaziyelevvel 1314/14 Ekim 1896 tarihli tezkire ile depremde hasara uğrayan medrese ve kütüphanenin tamir edilmesi belirtilmiştir. 1901 yılında ise tekrar kütüphanenin tamirine ihtiyaç duyulmuştur. Kütüphanenin kurulma tarihine yakın olması ve kütüphanedeki ilk kitaplar olabilmesi düşüncesiyle makalede temel alınan defter Başbakanlık Osmanlı Arşivi’nde, Başmuhasebe Muhalefat Halifeliği Kalemi Defterleri arasında yer almaktadır. Defter ebrulu, 15x39,5 ebadındadır ve sayfa usülüyle numaralandırılmıştır. Toplam sayfa sayısı 24, numaralı boş sayfalar 1-3, 17-24’dür. Defterde ilk kayıttan anlaşılacağı üzere 20 C 1136/16 Mart 1724 tarihinde Çorlulu Ali Paşa Kütüphanesi’nde bulunan kitapların listesi verilmiştir. Defterde kütüphanede yer alan kitaplar tefsir, hadis, fıkıh gibi alan başlıkları altında sıralanmış ve cilt sayıları verilmiştir. Bazı eserlerin yazarlarının yazılmasına karşılık bazı eserlerin yazarları verilmeyip sadece eser ismi belirtilmiştir. Bu makaledeki amaç 18. Yüzyılda Osmanlı kütüphanelerinin birinde ne tür kitapların bulunduğu ve Osmanlı aydın kesiminin hangi türden kitaplara yoğun ilgi duyduğunu anlayabilmektir. Eserin sonunda defterin transkripsiyonu verilmiş ve kütüphane içerisinde hangi türde eserin daha fazla olduğu, türü ve miktarı grafiklerle analiz edilmiştir. (shrink)

Britanya'daki tüm Müslüman toplumu için tek bir dini otoritenin olmaması, etnik ve mezhepsel farklılıklara bağlı olarak pek çok dini otoritenin oluşmasına neden olmaktadır. Britanya’daki Müslüman topluluklar genelde etnik ve mezhepsel kimlikler etrafında kümeleştiklerinden ötürü camileri ve dini otoriteyi de buna göre oluşturmuşlardır. Bu makale, Britanya doğumlu genç Sünnî Müslümanlar için dini otoritenin ne olduğunu araştırmaktadır. Bu çalışmada kullanılan veriler Britanya’nın en kozmopolit şehirlerinden biri olan Leeds şehrinde, etnografik bir çalışmayla 18-30 yaş aralığındaki genç- Sünni Müslümanlarla yapılan mülakatlardan elde edilmiştir. Bu (...) çalışmanın temel gayesi bu genç Müslümanların günlük dini yaşamlarında dini tavsiyeleri nereden ve nasıl aldıklarını yansıtmaktır. Dolayısıyla bu çalışma, Britanya bağlamında araştırmaya katılan kişilerin dini otorite arayışlarındaki tercihlerini ortaya koymaktadır. Bu açıdan özellikle Britanya doğumlu genç Müslümanların eğilimini ortaya koymak son derece önemlidir. Bu makale, başlangıç olarak katılımcıların tercihlerine dayalı olarak Müslümanlar için dini otoritenin merkezinde bulunan dört cami imamını takdim etmektedir. Onları ele almakla, Britanya’daki Sünni Müslümanların yaşamlarında cami imamlarının rolü ortaya konulmaktadır. Her bir imamın profili incelenirken camii cemaatinin hangi sorular sorduğu ve imamlara yaklaşım metodu yansıtılmaktadır. Daha sonra, Leeds ’teki Müslümanların dini yaşamlarında özel bir önemi olan ve fetva veren iki meşhur din uzmanı ele alınmaktadır. Son olarak da Britanya’da yaşayan sıradan Müslümanların dini otorite arayışında sanal bir bilgi kaynağı olarak internet incelenmektedir. Böylece bu çalışma başlıca iki sonuç ortaya koyar: Britanya’daki genç Müslümanlar Deobandī, Barēlwī ve Cema’ati İslâmî gibi farklı mezhebi kimliklerden de olsalar da sıradan bir Müslümanın belli bir ameli mezhebi (Hanefî, Şafiî, Malikî ve Hanbelî) takip etmenin elzem olduğunu kabul etmektedirler. Diğeri ise onların dini otorite arayışındaki eğilimlerinin genelde ilk olarak yerel cami imamından başlayıp sonra da onların etnik ve mezhebi çevrelerinde meşhur olan daha uzman ulemaya kadar geniş çevreye ulaşmasıdır. (shrink)

In Turkish-Islamic literature, many copyright or translation nasihatnama with religious-mystical content have been written. In these works written in verse or prose form within the scope of Islamic culture and classical Turkish literature, information about the principles of Islamic belief and worship was given, and people were advised to be moral, faithful, observant of the orders and prohibitions of religion, prioritizing the hadiths of the Prophet, benevolent and tolerant. One of these nasihatnamas is Gencü’l-Esrâr, in which verses consisting of different (...) verse types and shapes are connected to each other with instrumental couplets. The author, Sayyid Muhammed Ali Riza from Gaziantep, who is a link of the Sufi tradition, tried to guide the disciples by addressing the concept of heaven from various aspects. Sometimes by quoting verses and hadiths, he used argument and proof to make his word trustworthy, and he tried to boost people's desire to attain Paradise by combining aspects of literature with the fantasy of individual paradise on occasion. In our study, in which goals and forms the notion of heaven is targeted in Gencü'l-Esrâr. For this purpose, first of all, data about the paradise in Gencü'l-Esrâr were determined by using the scanning model, which is one of the research methods. All kinds of information, comments, and narratives that can help us to make an inference about Sayyid Muhammed Ali Rıza’s vision and description of paradise has been studied under four headings: “Physical Description and Content of Paradise”, “Description of Names, Types, and Gates of Paradise”, “Description of the Inhabitants of Paradise” and “Mysterious Expression of His Desire to Reach Paradise”. In the article, it has also been tried to reveal the narrative techniques used by the author and the narrative style he exhibited in the sections where heaven is depicted and narrated. This study, which reveals that heaven is handled in detail and artistically in Gencü'l-Esrâr, which was written in 1923 by adhering to the tradition of divan literature, is important in terms of shedding light on the existence of Islamic literature in the 20th century. (shrink)

Makalede İlâhî vahyin insanın ontolojik gerçekliğini göz ardı etmediğini, ontolojik gerçekliği üzerinden insanlara mesaj verdiği konusu ele alınmıştır. Bu durum, rüya ve şeriatlerin farklılığıyla ispat edilmeye, bu fikre temayül gösteren ancak Kur’ân hakkında olumsuz bir argüman olarak kullanan Montgomery Watt gibi müsteşriklere de cevap verilmeye çalışılmıştır. Bu yapılırken ilk önce bilinçaltının anlaşılması hususunda bazı örnekler verilmiş sonra rüya sembollerinde baskın olan kültürel unsurlara temas edilmiştir. Rüyalardaki sembollerin şekillenmesinde mantıksal bağı irdeleyen İslam ulemasının açıklamalarına ve rüya tevillerine de yer verilmiştir. Bu (...) yorum ve tevillerden anlaşıldığı kadarıyla insanlarda ortak görülen sembollerin Jung’un arketip, İslam ulemasının ise zihinsel kalıp ve manaların elbisesi dediği bir nevi kültürün kodlarından oluşan bilinçaltı alfabesi tarafından formlaştığı anlaşılmaktadır. Dini değer ve ifadeler Müslüman kültürde en dominant öğeler olduğundan Müslüman yorumcular genelde rüya sembollerini Kur’an ve hadisteki sözler veya bu sembolleri çağrıştıran ifadelerle yorumlamaya çalışmışlardır. Bu mantıktan hareketle tefsirde büyük problem olarak görülen Hz. İbrahim’in, oğlu İsmail’i kurban etme olayı ele alınmış ve nasıl anlaşılmasının gerektiği üzerinde durulmuştur. Bunun, baskın kültür altında sembolleşen bir rüya olduğu ve İsrail Oğullarına ‘Bakar’ kesme emriyle toplumun yanlış algısının değiştirilmesinin amaçlanması gibi çocukların tanrılara kurban edildiği ortamdaki yanlışlığın giderilmesi, kurban ritüelini tebdil edilmesinin amaçlandığı ifade edilmiştir. Daha sonra şeriat-ontolojik gerçeklik ilişkisi irdelenmiş, dinde bütün insanların ortak fıtratının esas alındığı ve bundan dolayı dinin bütün insanlar için değişmeyen bir olgu, şeriatlerin ise kültürün baskın olduğu ve dolayısıyla bir yönüyle ilişki içinde olduğu toplumsal bilinçaltı olduğu vurgulanmıştır. Kur’ân’da, dinin temel prensipleri ve resullerin üzerine birleştikleri kapsamlı şeriat kanunları dile getirilmiştir. Genel hatlarıyla din, Allah’ın varlıkları üzerine yarattığı (insanın tabiatının kolektif değişmezliğine dayalı) ve bütün mahlûkata sevimli geleni, marufu emretmeyi, münkerden nehyi, temiz şeyleri helal eden, zararlı olan şeyleri haramı eden emirleri içermektedir. İslam ulemasına göre bütün semavi dinlerde esas olan Allah’a, meleklerine, resullerine, kitaplarına ve ahiret gününe iman etmek, insanın yaptığı takdirde Müslüman olacağı fiilleri işlemektir. Bu iman da doğal olarak dünyadan yüz çevirmeyi, ahirete yönelmeyi, güzel ahlakı edinmeyi ve kötü ahlaktan da kaçınmayı gerektirir. Ancak şeriatlar ise birbirinden farklılık gösterebilir. Çünkü şeriatlar dinin indiği toplumun hallerini ve maslahatlarını esas aldığından değişiklik arz eder. Şeriatların farklılaşmasında toplumsal bilinçaltının göz ardı edilmediğini göstermek bağlamında Kur’ân’dan örnekler verilmek suretiyle savunulan tez ispat edilmeye çalışılmıştır. Bunlardan birisi, Kur’ân’da Arapların ortak duygularının esas alınması, kültürel bazı unsurların kullanılması, bir diğeri de yabancı isimlerin Arapların ifade ettiği şekliyle, ümmi anlayışa uygun kullanılmasıdır. Ayrıca bu konuda bazı helal yiyeceklerin Yahudilere haram kılınması ve diğer şeriatlerde yer alan bazı farklılıklar üzerinde durulmuştur. Helal yiyeceklerin haram kılınması konusunda Hz. Yakub’un yakalandığı ağır hastalıktan iyileştiği takdirde sevdiği yiyecekleri yememeyi nezretmesi, buna bağlı olarak iyileşince deve eti ve sütünü yiyip içmemesi, daha sonra çocukları ve ümmetinin de bu yiyeceklerden uzak durması sonucunda Tevrat’ta bunların haram kılınması örneği üzerinde durulmuştur. Bu örnek, şeriatlerin farklılaşmasının nedeninin bir şeye karşı tavrın toplumsal bir alışkanlık halini almasının sonucu olduğu ifade edilmiştir. Nitekim teravih namazının Müslümanlarca toplu kılınması ve buna devam edilmesi durumunda farz kılınır endişesiyle evlerinde kılmalarını tavsiye eden Allah Resulünün endişesinin de bunu pekiştirdiği dile getirilmiştir. Diğer şeriatlerde bazı farklılıklar konusunda ise orucun öncekilere farz kılınmasına rağmen keyfiyetinin farklı olması üzerinde durulmuştur. Aynı şekilde namaz, zekât ve haccın semavî dinlerinin hepsinde olmasına rağmen keyfiyetinin değiştiği örneklerle izah edilmiştir. Bu doğrultuda milletlerin yaşam tarzlarının ve kültürünün dolayısıyla toplumsal bilinçaltı şeriatlerin farklılığında gözönüne alındığı ifade edilmiştir. Nitekim İsâ peygambere tabi olanların kendilerine emredilmemekle birlikte Allah’ın rızasını elde etmek için ruhbanlığı kendilerine farz kılmaları ve buna devam etmeleri karşısında Allah’ın buna itibar ederek, ruhbanlıkta bulunanlara ücretlerini verdiğini ifade etmesi de bu durumu pekiştirmektedir. Sonuç olarak din ve dine taalluk eden her şeyin insanlığın ortak fıtratını esas aldığını, şeriatten şeriate değişiklik gösteren unsurların da kültürel ve bir yönüyle toplumsal bilinçaltıyla ilgili olan hususlar olduğu ortaya konulmaya çalışılmıştır. (shrink)

Teknoloji olgusu, bir taraftan toplumun ihtiyaçlarını karşılamakta diğer taraftan da toplumda bir kültür deformasyonuna neden olmaktadır. Teknolojinin; televizyon, cep telefonu, bilgisayar gibi cihazlar aracılığıyla toplumda değişim ve dönüşümlere neden olduğu görülmektedir. Son zamanlarda özellikle genç nüfus arasında, sosyal medyanın etkisi söz konusu olmakta ve bu durum kültürel bir deformasyona neden olmaktadır. Toplumun temeli olan ailede dayanışma ilişkilerinin giderek zayıflamasında, yeni neslin iletişim dilinde meydana gelen bozulmalarda, toplumun tek boyutlu bir insan haline dönüşmesinde, gelenek ve göreneklerde meydana gelen değişimlerde teknolojinin izleri (...) görülmektedir. Sürekli bir değişim ve dönüşüme maruz kalan toplumsal yapı; son zamanlarda gelişen teknolojinin etkisinde kalarak teknolojik kültüre doğru evrilmektedir. Teknolojik cihazların kullanılmasıyla şekillenen teknolojik kültür, toplumun risk toplumuna dönüşmesinde aktif rol oynamaktadır. Her şeyin simülasyon haline geldiği risk toplumunda, gerçeklik ve doğruluk ortadan kalmakta ve herkes bir risk çemberinin içine girmeye başlamaktadır. Özel hayatın hiçbir gizliliğinin kalmadığı teknoloji çağında, teknolojinin risklerinden çocukları ve gençleri koruma da ayrı bir önemi gerektirmektedir. Özellikle çocukların ve gençlerin teknolojik cihazlara olan bağlılıkları, onların sosyo-kültürel yaşamını olumsuz yönde etkilemektedir. Bu çalışmamızda da hayatımızda önemli bir yere sahip olan televizyon, cep telefonu, bilgisayar gibi teknolojik cihazların, kültürel deformasyonda ve toplumsal değerlerin yitirilmesinde nasıl bir etkiye sahip olduğu anlaşılmaya çalışılmıştır. (shrink)

Teknoloji olgusu, bir taraftan toplumun ihtiyaçlarını karşılamakta diğer taraftan da toplumda bir kültür deformasyonuna neden olmaktadır. Teknolojinin; televizyon, cep telefonu, bilgisayar gibi cihazlar aracılığıyla toplumda değişim ve dönüşümlere neden olduğu görülmektedir. Son zamanlarda özellikle genç nüfus arasında, sosyal medyanın etkisi söz konusu olmakta ve bu durum kültürel bir deformasyona neden olmaktadır. Toplumun temeli olan ailede dayanışma ilişkilerinin giderek zayıflamasında, yeni neslin iletişim dilinde meydana gelen bozulmalarda, toplumun tek boyutlu bir insan haline dönüşmesinde, gelenek ve göreneklerde meydana gelen değişimlerde teknolojinin izleri (...) görülmektedir. Sürekli bir değişim ve dönüşüme maruz kalan toplumsal yapı; son zamanlarda gelişen teknolojinin etkisinde kalarak teknolojik kültüre doğru evrilmektedir. Teknolojik cihazların kullanılmasıyla şekillenen teknolojik kültür, toplumun risk toplumuna dönüşmesinde aktif rol oynamaktadır. Her şeyin simülasyon haline geldiği risk toplumunda, gerçeklik ve doğruluk ortadan kalmakta ve herkes bir risk çemberinin içine girmeye başlamaktadır. Özel hayatın hiçbir gizliliğinin kalmadığı teknoloji çağında, teknolojinin risklerinden çocukları ve gençleri koruma da ayrı bir önemi gerektirmektedir. Özellikle çocukların ve gençlerin teknolojik cihazlara olan bağlılıkları, onların sosyo-kültürel yaşamını olumsuz yönde etkilemektedir. Bu çalışmamızda da hayatımızda önemli bir yere sahip olan televizyon, cep telefonu, bilgisayar gibi teknolojik cihazların, kültürel deformasyonda ve toplumsal değerlerin yitirilmesinde nasıl bir etkiye sahip olduğu anlaşılmaya çalışılmıştır. (shrink)

Bişr el-Merîsî taraftarları ile Osman ed-Dârimî arasında burada tartışma konusu yapılan hadisler haberî sıfatları konu alan ve müşkil nitelikte olan rivayetlerden oluşmaktadır. Bu rivayetleri genelde Bişr el-Merîsî ve taraftarlarının tecsîm ve teşbîh içerdiği iddiasıyla münker kabul ettikleri görülmektedir. Ehl-i re’y özellikleri taşımakla birlikte ilahî sıfatlar konusunda Mu’tezilî bir anlayışa sahip olduklarından tenzih anlayışları gereği sıfatları reddetmektedirler. Yaratılmışlara ait niteliklerin yaratıcıya nisbet edilmesini tenzîh anlayışlarına aykırı gördüklerinden bu tür müşkil rivayetleri ya kendi anlayışları doğrultusunda te’vîl ya da reddettikleri gözlenmektedir. Sert bir (...) ehl-i hadîs âlimi olan Osman ed-Dârimî ise, ayet ve hadislerde bildirilen ilahî sıfatlara iman edilmesi gerektiğini kabul etmektedir. Bu anlayışı sebebiyle bu rivayetlerde bildirilen haberî sıfatlara da te’vîl etmeksizin lafzî anlamıyla yaklaşmakta; kendi görüşü doğrultusunda Bişr el-Merîsî ve taraftarlarının yaptığı te’vîlleri reddetmekte, bu te’vîllerin ta’tîle yol açacağını ileri sürmektedir. Bu rivayetlerin lafzî (literal) anlamları doğrultusunda anlaşılması gerektiğini savunmaktadır. Bu hadisler üzerinde yapılan tartışmalar, temel hadis eserlerinin yazıldığı dönemde Ehl-i re’y ve Ehl-i hadîs ekollerine mensup âlimlerin hadislere yaklaşımlarını göstermesi bakımından önem arzetmektedir. Burada vermiş olduğumuz hadisler üzerindeki tartışmalar bu iki ekolün uluhiyet anlayışını, haberî sıfatlara yaklaşımlarını ortaya koyduğu gibi bunların genel anlamda hadis perspektifi hakkında bizlere bilgi vermektedir.ÖzetBu araştırma, temel hadis kitaplarının yazıldığı dönemde, yani III./IX asırda, haberî sıfatlar ihtiva eden bazı hadisler üzerinde yapılan tartışmaları ele almaktadır. Tartışma Osman ed-Dârimî (ö. 280/894) ile Bişr el-Merîsî’nin (ö. 218/833) taraftarları arasında geçmektedir. Hadisler üzerinde Ehl-i hadîs ile Ehl-i re’y mensubu âlimler arasında gerçekleşen bu tartışmalar bir yönüyle hadislerin anlaşılması ve yorumlanmasını ilgilendirmektedir. Tartışmanın, burada ele alınan hadislerin nasıl anlaşılması gerektiği; lafızların kelime anlamı mı (literal) yoksa bu lafızların ötesindeki muhtemel mecazî anlamları dikkate alınarak mı anlaşılması gerektiği noktasında odaklandığı söylenebilir. İnceleme konusu yapılan hadisleri tartışan tarafları kısaca tanıtmak yerinde olacaktır. Sözünü ettiğimiz rivayetlerle ilgili tartışmalar Bişr el-Merîsî taraftarları ile Osman ed-Dârimî arasında geçmektedir. Ehl-i hadîs’in önemli simalarından biri olan Osman ed-Dârimî, hadislerle ilgili bu tartışmaları içeren ayrı bir eser yazmıştır. Bu eser, Allah’ın sıfatları ve bazı hadis meseleleri konusunda Bişr el-Merîsî ve onun iki talebesinin görüşlerine reddiye olarak yazılmıştır. Bişr el-Merîsî, Ebû Yusuf’tan (ö. 182/798) fıkıh tahsil etmiş, önemli bir kelâmcı olarak tanınmıştır. O, kelâmla ilgili konularda aralarında İmâm Şâfiî’nin (ö. 204/820) de bulunduğu pek çok âlimle ilmî tartışmalar yapmış bir ehl-i re’y âlimdir. Halife Me’mûn’un (ö. 218/833) danışma meclisinde bulunmuş, Kur’ân’ın yaratılmışlığı (Halku’l-Kur’ân) görüşünün benimsenmesinde önemli payı olmuştur. Osman ed-Dârimî ise, Yahyâ b. Ma’în (ö. 233/848), Ali b. Medînî (ö. 234/848-49), İshâk b. Râhûye (ö. 238/853) ve Ahmed b. Hanbel (ö. 241/855) gibi döneminin otoritelerinden hadis öğrenmiş bir ehl-i hadîs âlimidir. Hadis tahsili için önemli bütün şehirleri dolaşarak hadis öğrenmiş ve rivayette bulunmuştur.Haberi sıfatları ispat ve bunlarla ilgili rivayetlerin teviline karşı çıkan anlayış ile, bu rivayetlerin tenzih anlayışına uygun biçimde tevilini savunan kesimler ilk dönemden itibaren eserler telif etmişlerdir. Osman ed-Dârimî’ye göre, ehl-i hadîs’in eleştiri edebiyatının ortaya çıkmasında, Mu’tezile’nin ilahî sıfatları reddetmesi etkili olmuş ve pek çok müellif bu yönde eserler yazmışlardır. Ebû Hüreyre’den nakledilen bir rivayetle ilgili olarak muârız, bu rivayetin Allah için bildiğimiz göz ve kulak organlarından oluştuğu izlenimi verildiğini söyler. Osman ed-Dârimî, bu hadisin göz ve kulak organlarını değil görme ve işitmeyi ispat ettiğini söyler. Hiçbir konuda Allah’ın benzerinin bulunmadığını belirtir. Dolayısıyla Allah’ın organlardan oluştuğu iddiasını ehl-i hadîs’e nisbet etmek iftiradır. Ebû Dâvûd, bu hadis ile Allah için görme ve işitme sıfatlarının ispat edildiğini ve Cehmiyye’nin ilahî sıfatları inkar görüşüne reddiye olduğunu belirtir. Ebû Hüreyre’in Hz. Peygamber’e nispet ederek naklettiği: "İman Yemenlidir, hikmet Yemenlidir! Ben Rabbi’nizin nefesini Yemen tarafından hissediyorum!" rivayetini de muârız münker kabul etmiştir. Çünkü Bişr el-Merîsî ve ashâbına göre nefes ancak karın boşluğu olanlardan çıkar, Allah ise bundan münezzehtir. Osman ed-Dârimî’ye göre, muârız yanlış anlamıştır. Burada kastedilen, Yemen tarafından esen ve insanı rahatlatan rüzgardır. Bu rivayet bağlamında bakıldığında, Bişr el-Merîsî taraftarlarının rivayeti literal değerlendirdiğini, Osman ed-Dârimî’nin ise rivayeti yorumladığını görmekteyiz. İbnü’s-Selcî, "Siz, Allah’a ondan çıkandan (Kur’ân’dan) daha faziletli bir şeyle yaklaşamazsınız!" rivayeti hakkında, Müşebbihe’nin bunu, karın boşluğu olan, kendisinden kelâm çıkan şeklinde anladıklarını belirtir. Allah boşluğu olmayan anlamında "samed" olduğundan bu anlayış geçersizdir. Bu hadisle, Kur’ân’ın Allah’tan değil O’nun katından çıkması kastedilmiştir. Osman ed-Dârimî’ye göre, İbnü’s-Selcî’nin asıl maksadı Allah’ın kelâm sıfatını inkâr etmektir. Kur’ân’ın O’ndan çıktığında bir şüphe yoktur, bunu sadece kelâm sıfatını kabul etmeyenler inkâr etmektedir. İbn Abbâs’a atfedilen; "Rükn (Hacerülesved) yeryüzünde Allah’ın sağ elidir, halk ile onunla musafaha eder" rivayetinde geçen "yemînullah" (Allah’ın sağ eli) sözünün anlamı, İbnü’s-Selcî’ye göre bildiğimiz sağ el değil, Allah’ın nimeti ve ikrâmıdır. Hacerülesved ile elin kastedilmediğini kabul eden Osman ed-Dârimî’ye göre, İbnü’s-Selcî’nin maksadı, geçersiz te’villerle Allah hakkında ayet ve hadislerde belirtilen iki eli inkar etmektir. İbn Abbâs’ın Hz. Peygamber’den naklettiği başka bir rivayeti İbnü’s-Selcî’nin eserine alıp nakletmesini eleştiren Osman ed-Dârimî, bu tür zayıf rivayetlerin yayılmaması gerektiğini söyler. Buna ilave olarak İbnü’s-Selcî’nin yaptığı yorumun da çirkin olduğunu belirtir ve eleştirir. Çünkü sözü edilen rivayette Allah, yeşil bir takım elbise giymiş kıvırcık saçlı bir genç olarak tasvir edilmektedir. Böyle bir rivayet Hz. Peygamber’den gelen sahih rivayetlerle çeliştiği için de güvenilmez bir rivayettir. Rivayetle ilgili bu değerlendirmeyi yapan Osman ed-Dârimî, rivayet hakkında muârızın yaptığı yorumları da reddeder. Muârıza göre, "Rabbimin yanına girdim" sözü, "Adn cennetinde Rabbimin huzuruna girdim" demektir. Osman ed-Dârimî’ye göre bu gibi müşkil (problemli) hadisler re’y ile tefsir edilmemeli, rivayet edilip bırakılmalıdır. Hz. Peygamber’e dayandırılan ve Allah’ın kendisine geldiğinden bahisle cevabını bilemediği bazı sorulan sorduğundan, sonra Rabbinin elini sırtına koymasıyla parmaklarının serinliğini hissettiğinden ve her şeyi öğrendiğinden bahseden rivayetle ilgili olarak muarız şu değerlendirmede bulunur: Allah Resûlü’ne gelen Rabbi değil güzel suretli bir melekti, o melek Allah tarafından yönledrilmekteydi ve elini koyan da o melekti. Osman ed-Dârimî, muârızın bu yorumunu reddeder. Bu yorum aynı zamanda diğer sahih hadislere de aykırıdır. Osman ed-Dârimî, sözkonusu rivayet hakkında muârızın yorumunu reddettikten sonra zikrettiği sahih rivayetlere dayanarak buna güvenilemiyeceğini ifade etmiştir. İlahî sıfatlar hakkında konuşmak en zor konular arasında görüldüğünden, selef âlimleri bu konuda susmayı tercih etmişlerdir. Ancak sonraki nesiller bu konuda farklı yollar tutmuşlardır. İlahi sıfatları anlama konusundaki temel yaklaşımları tefvîz, teşbîh ve te’vîl şeklinde üç ana başlıkta toplamak mümkündür. Tefvîz, selef alimlerinin benimsediği yol olup, Allah’ın zâtı ve sıfatlarının mahiyetine ilişkin bilgiyi ilâhî ilme havale etmek demektir. Teşbîh, Allah’ı yaratılmışlara veya yaratılmışları Allah’a benzetmek anlamına gelir. Te’vil, Allah’ın yaratılmışlara benzediği izlenimini veren ayet ve hadisleri dil bilimi ve aklî bilgilerle yorumlamaktır. Sıfatları inkar edenlere Muattıla denilmiş, sıfatları ispat edenler Sıfâtiyye diye anılmıştır. Ehl-i re’y’e göre Allah’a atfedilen ve sözlük anlamı bakımından teşbîh ve tecsîm izlenimi veren sıfatları uygun biçimde te’vil etmek gerekir. İlâhî sıfatlarda Mu’tezile tenzihi öne çıkarmış, Eş’ariyye ve Mâtürîdiyye ise tenzihe uygun te’vili benimsemiştir. Müşebbihe, Vehhâbî-Selefî anlayış da ilahî sıfatlardaki lafızları zahiri anlamlarıyla almışlardır. Hadis ilminde en önemli temel eserlerin telif edildiği II./VIII. ve III./IX. asırda yaşamış olan âlimler arasında cereyan eden inceleme konusu yaptığımız tartışma, ilk döneme ait olması bakımından önemlidir. Bunun yanında tartışma, âyet ve hadislerden oluşan naslara yaklaşımda, iki temel yaklaşımı göstermesi bakımından da önemli bilgiler ihtiva etmektedir. Bu iki temel yaklaşımdan biri ehl-i re’y ekolünü, diğeri ise Ehl-i hadîs anlayışını temsil etmektedir. Osman ed-Dârimî genel olarak rivayetin lafzına bağlı kalmayı savunmakta, Bişr el-Merîsî ve ashâbı ise münker olduğu gerekçesiyle rivayeti eleştirmekte ya da te’vil etmektedir. Nadir de olsa Osman ed-Dârimî’nin rivayeti ret ya da te’vil ettiği, Bişr el-Merîsî ve ashâbının ise rivayeti savunduğu yerler de görülebilmektedir. Müteşâbih (problemli) rivayetler hakkında Bişr el-Merîsî’nin yaptığı te’viller sonraki âlimler üzerinde etkili olmuştur. Onun te’villeri, Cübbâî (ö. 303/916), Kādî Abdülcebbâr (ö. 415/1025), Ebü’l-Hüseyin el-Basrî (ö. 436/1044) gibi Mu’tezilî âlimlerin yanı sıra, İbn Fûrek, Gazâlî (ö.505/1111), İbn Akîl (ö. 513/1119), Fahreddîn er-Râzî (ö. 606/1210) gibi sünnî âlimler tarafından da iktibâs edilmiştir. Rivayete dayalı olan hadis ilminde hakikatin ortaya konulabilmesi, "rivayet" ve "re’y" seçeneklerinden birini tercih etmekle değil; bunların her ikisini de yerinde ve dengeli olarak kullanılmasına bağlı olduğunu hatırda tutmak gerekir. Hakikatin ortaya çıkarılmasında rivayet re’ye, re’y de rivayete muhtaçtır. Rivayet ve re’y birbirinin rakibi değil tamamlayıcı unsurları olarak görmek gerekir. (shrink)

Dünya genelinde yaşanan çatışmalarda dinî inanç ve değerlerin araçsal kullanımı, din ve şiddet konularının merkeze alındığı birçok tartışmaya kaynaklık etmektedir. Yapılan tartışmalar dinî inanç ve değerlerin şiddet içeren davranışlara neden olduğu varsayımı etrafında şekillense de din ve şiddet arasında var olan ilişki oldukça karmaşık bir yapıya sahiptir. Zira, dinsel geleneklerin merkezinde yer alan kutsal metinler, savaş ve şiddet içeren örnek ve sembollerin yanı sıra barış ve uzlaşı içeren taleplere de sahiptir. Başka bir ifade ile dinî gelenekler, tarihî süreç içerisinde hem (...) temel ahlaki değerlerin hayata geçirilmesi hem de barışçıl tutumların benimsenmesinde ilham verici bir kaynak olarak hizmet etmişlerdir. Diğer taraftan insanlık tarihinin en kötü örnekleri de dinî inanç ve değerler ile bağlantılıdır. Tarihî kayıtlar, din adına yapılan savaşlarda binlerce insanın hayatını kaybettiğine ve bir o kadarının da doğrudan ya da dolaylı şiddete maruz kaldığına işaret etmektedir. Öyleyse kutsal metinlerde yer alan herhangi bir pasajdan ya da geçmişte yaşanmış olumlu ya da olumsuz herhangi bir örnekten hareketle dinî inanç ve değerlerin bütünüyle savaşa veya barışa hizmet ettiğini söylemek gerçekçi bir tutum olmayacaktır. Bununla beraber Amerika’da gerçekleşen 11 Eylül saldırıları dinsel şiddet konusunda farklı görüşlerin öne sürülmesine neden olmuştur. İronik bir şekilde 2001’de dinî terörizm ile mücadele kararı alan Amerika’nın dinî inanç ve değerleri şiddetin meşrulaştırılmasında bir araç olarak kullanması, 11 Eylül’ün benzer saldırılar için bir arketip olarak kullanılmasına zemin oluşturmuştur. Zira Müslüman olduğu iddia edilen on dokuz kişinin kaçırdığı dört uçağın Dünya Ticaret Merkezi’ne yapılan saldırı için kullanılması sadece dinsel şiddet tartışmalarının İslâm ve Müslümanlar üzerinden yapılmasına neden olmamış aynı zamanda İslâm coğrafyasının yeniden şekillenmesine neden olacak askeri ve siyasi kararların alınmasına da zemin oluşturmuştur. Bu saldırı neticesinde dinsel terör örgütlerine karşı harekete geçtiğini iddia eden George W. Bush, verilen mücadeleyi şeytani güçlere karşı Haçlı Seferi olarak yorumlayarak Afganistan ve Irak’ta on binlerce insanın ölmesi ile sonuçlanan askerî operasyonları başlatmıştır. Benzer şekilde 7 Ekim 2023 tarihinde gerçekleşen saldırıları Yeşaya kehaneti üzerinden temellendiren Binyamin Netanyahu, 7 Ekim olaylarını İsrail’in 11 Eylül’ü olarak niteleyerek kadın-erkek, genç-yaşlı ayrımı yapılmaksızın binlerce sivilin ölmesine neden olmuştur. Yaşanan çatışmalar her ne kadar teopolitik, ekonomik ya da kültürel nedenlere dayansa da şiddetin meşrulaştırılmasında din dilinin kullanılması kanaatimizce din ve şiddet konusu ile ilgili tartışmaların araştırılmasını gerektirmektedir. Bu nedenle dinsel şiddet tartışmaları bağlamında ele alınan bu çalışmada genel bir değerlendirme yapılması amaçlanmıştır. Konu incelenirken önce 11 Eylül saldırılarından günümüze dinsel şiddet tartışmaları ile ilgili farklı bakış açıları üzerinde durulmuş daha sonra monoteist geleneğe ait kutsal metinlerde yer alan şiddet ifadelerinin tarihî süreç içerisinde farklı şekillerde yorumlandığına dikkat çekilerek dinsel olarak nitelenen şiddet eylemlerinin çok sayıda ve karmaşık nedenlere dayandığı gösterilmeye çalışılmıştır. Konu Yahudi, Hıristiyan ve İslâm gelenekleri üzerinden ele alınmış ve monoteist geleneğe ait dinî inanç ve değerlerin şiddete referans olarak gösterildiği örnekler ile sınırlandırılmıştır. Fenomenolojik bakış açısı ile ele alınan araştırmada dinsel olarak ifade edilen şiddet eylemlerinin belli amaçlar doğrultusunda kutsal metinlerin yeniden yorumlanması ve yeni yorumun idealleştirilmesi ile ilişkili olduğu görülmüştür. (shrink)

Bu çalışma 10-15 yaş arası gençlerin beğendikleri ve/veya model aldıkları televizyon karakterlerinin özelliklerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın örneklem grubunu 310 genç oluşturmaktadır. Araştırmacı tarafından hazırlanan anket formu ile gençlerin beğendikleri ve/veya model aldıkları hem kadın hem de erkek televizyon karakterlerinin özellikleri belirlenmiştir. Araştırma sonucunda hem kız ve erkeklerin eğlenceli, yakışıklı/güzel, başarılı, etkileyici, güçlü ve takdir edilen karakter özelliklerini beğendikleri ve/veya model aldıkları sonucuna ulaşılmıştır. Erkeklerde güçlü ve başarılı karakter özellikleri daha fazla görülürken, kızlarda güzel ve etkileyici olma karakter özelliklerinin daha (...) fazla olduğu görülmüştür. (shrink)

Günümüzde hızla yayılan, insanların hayat kalitesini ve mutluluğunu olumsuz olarak etkileyen yalnızlık, özellikle Amerika ve Avrupa’da en önemli toplumsal sorunlardan birine dönüşmüştür. İngiltere’de yalnızlıktan sorumlu bakanlık kurulmasına kadar varan bu olgunun, Türkiye’de özellikle genç nesli temsil eden üniversite öğrencilerinde ne düzeyde olduğu, bu araştırmanın temel araştırma konularından birini oluşturmaktadır. Bu araştırma, Ordu üniversitesinin değişik fakültelerinde öğrenim gören 416 öğrenci örneklemi üzerinde yürütülmüştür. Anket formunda; UCLA yalnızlık ölçeği, dini başa çıkma ve hayat memnuniyeti ölçekleri kullanılmıştır. Ayrıca katılımcıların bireysel dindarlık algıları ve (...) sosyal medya kullanım düzeylerini belirlemeye yönelik sorular oluşturulmuştur. SPSS istatistik programıyla yapılan analizler sonucunda; dindarlık algısı ile yalnızlık, olumsuz dini başa çıkma, sosyal medyada görünürlük düzeyi ve kullanılan sosyal medya sayısı arasında negatif yönde; dindarlıkla olumlu dini başa çıkma arasında ise pozitif yönde bir ilişki tespit edilmiştir. Ayrıca öznel dindarlık algısı cinsiyet üzerinde farklılığa açmazken, hayat memnuniyeti üzerinde farklılığa yol açtığı anlaşılmıştır. Yalnızlık ile olumlu dini başa çıkma, hayat memnuniyeti ve mesajlaşma arasında negatif yönde ilişki ve etkileşim tespit edilirken, hayat memnuniyeti ile olumlu dini başa çıkma arasında pozitif, olumsuz dini başa çıkma arasında negatif yönde ilişki ve etkileşimin varlığı bulgulanmıştır. Bu çalışma birçok değişkenin birbiri ile ilişki ve etkileşimini ele alması bakımından önemlidir. (shrink)

Erginleme töreni, belli bir yaşa gelince herhangi bir gruba veya topluma katılması için kişiye uygulanan ritüelleri ifade eder. Uygulanma yöntemleri değişse de bu tören, ilkel veya gelişmiş neredeyse her toplumda görülür. Amaç, bireylerin topluma eğitsel, dinsel veya mitsel anlamda alışmalarını sağlamaktır. Yazısız toplumlarda bu törenler, dinsel içerikle yüklüdür. İlkellerde erginleme töreni, genç kız ya da erkeklerin çocukluktan kurtulup kabilenin yetişkin bireyi kabul edildiği ergenlikte gerçekleşir. Bu tür törenlerde gençler bazı zorlu testlere tabii tutulur. Topluma kabulü hak etmek için sınanmak zorunludur. (...) Bazı ilkel kabilelerde erginleme, kişinin koruyucu ruhla ilişkiye girmek için birtakım sınanmalardan geçmesi şeklindedir. Bunu başaran genç, kabile tarafından isim alarak üyelik ve aidiyet kazanır. İleri toplumların dinsel geleneğinde erginleme törenleri ise sembolik niteliktedir. İlkellerin bedensel acı çekme biçimindeki kabul törenleri, gelişmiş toplumlarda manevi hazır oluş şeklindedir. Hinduların Upanayana, Yahudilerin Bar/Bat Mitzva ve Hristiyanların vaftiz ritüelleri tipik üyeliğe kabul törenlerini ifade eder. Çalışma önemli bir toplumsal ritüel olan erginleme töreninin ilkel ve bazı gelişmiş toplumların dinsel geleneğinde nasıl gerçekleştiğini ele almıştır. (shrink)

Deizm başından beri kendini ana akım dinî kabullere karşı heterodoks dinî bir kimlik olarak konumlandırmış, felsefe ve teolojinin temel düşünce üretim alanları olan Tanrı tasavvurları, Allah-âlem ilişkisi, din-bilim ilişkisi, kötülük meselesinden kaynaklı ahlakî tartışmalarda geleneksel kabullere aykırı görüşler ileri sürmüştür. Bu yönüyle deizm, dinin kendi içinden bir eleştirisidir. İngiltere’de deizmin babası olarak isimlendirilen E. Herbert of Cherbury’nin deizmin beş ilkesi bu eleştirinin en başat örneğidir. Ona göre; 1. Yüce bir Tanrı vardır, 2. Bu yüce Varlığa ibadet edilmelidir, 3. Erdem ibadetin (...) yarattığı bir değer olduğu için din ve ahlak arasında doğrudan bir ilişki vardır, 4. İnsanlar zayıf yaratıldıkları için tövbe ihtiyacındadırlar; bu da Tanrı’yla iletişime açıklık demektir, 5. Ölümden sonraki hayatta ceza ve mükâfat vardır. Deizmin iddiaları zaman içinde değişikliğe uğramıştır. Bu değişimi, farklı deizm iddialarını tasnif eden ve eleştiren Samuel Clarke’ta görmek mümkündür. Bununla birlikte, deistler şu konularda ortak fikre sahiptirler: imanın kurtarıcılığına karşı bilginin kurtarıcılığı esastır; kurumsal dinî yapılar reddedilmelidir; akıl ve insan doğası yüceltilmelidir; ahlak akılla temellendirilebilir; (vahyin imkânını kabul eden deistlere göre) vahyin doğrusu ile aklın doğrusu uyum içinde olmalıdır. Türkiye’de deistler dini reddetmekten daha çok onun akılla uyumunu talep etmekte, hurafelerden arındırılmasını ve radikal söylemlerden temizlenmesini istemektedirler. Kurumsal dinî otorilerin yerine, insanın aklına ve doğasına yaslanan doğruları önermektedirler. Bu doktrin temeline ek olarak Türkiye’de deizm ilginç veriler ve sonuçlar üretmektedir. Türkiye’de muhafazakâr bir yönetim iş başındayken deizmin artış kaydetmesi çok çarpıcıdır. Kamusal alanda dinin daha fazla görünür olmasına rağmen, deizmin ve sekülerleşmenin artması, din-siyaset ilişkisinin çok sıkı kurulduğu ülkelerde dine yabancılaşma gibi bir sonucun ortaya çıktığı tezini bir kez daha doğrulamış görünmektedir. Bu çalışma deizmin farklı iddialarını dikkate alarak ve Türkiye’de lise öğrencileri arasında yapılan araştırmalara dayanarak şu sonuçları okuyucuyla paylaşmaktadır: Mezhep farklılığının tetiklediği şiddet, radikal söylemler, buyurgan din dili, mitolojik anlatımlar genç zihinleri geleneksel olarak tevarüs ettikleri birikimi yeniden değerlendirmeye itmektedir. Kendilerini dinin dışında konumlandırmak istemeyen bu zihinler, yeni bir dini kimliği tercih etmektedirler. Bu kimlik bugün artık heterodoks bir kimlik olarak kendini göstermektedir. Bu aynı zamanda sekülerleşmiş bir ortodoksinin ortaya çıktığının da açık göstergesidir. (shrink)

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:'Bibliographies/LArchivallnventories/Indexes THE EDITH RUSSELL PAPERS SHEILA TUReON Russell Archives I McMaster University Library Hamilton, Ont., Canada L8s 4M6 INTRODUCTION E dith, Countess Russell, was born Edith Finch, the daughter of Edward Bronson Finch, a physician, and his wife, Delia, on 5 November 1900 in New York City. She was educated at Bryn Mawr College (AB, 1922) and St. Hilda's College, Oxford (HON BA, 1925; MA, 1926). Returning to Bryn (...) Mawr, she was employed from time to time as an instructor of English literature, but she never became a permanent member of the faculty. A frequent traveller to Europe during these years of teaching and writing, Edith published biographies of Wilfred Scawen Blunt in 1938 and Carey Thomas, a President of Bryn Mawr, in 1947. She sometimes lectured at various schools and clubs off campus on biography in general and Blunt in particular. Edith and Lucy Martin Donnelly, a friend of both Russell and his first wife AIys, became close; together they built a home, New Place, in nearby Rosemont, Pennsylvania, where they lived after Lucy's retirement in 1936 as head of the English Department. Following Lucy's death in 1948 Edith worked as a freelance editor in New York City and in 1950 applied, unsuccessfully, for a position as an Intelli~ gence Research Specialist/Foreign Affairs Officer in the us Foreign Serv:ice. At the same time, she moved to England: she and Russell were married two years, to the month, later. They had been introduced by Lucy Donnelly and met on occasion during the 1930S and 1940S when Russell was visiting Lucy. When Russell was in New York to deliver the Matchette Foundation lectures in 1950 they met again, and their relationship developed quickly. It russell: the Journal of the Bertrand Russell Archives McMaster University Libraty l'ress n.s. 12 (summer 1992): 61-78 ISSN 0036-01631 62 SHEILA TURCON The Edith Russell Papers 63 Foundation who were in possession of the papers for several years and who packed them for shipment here. Within many of the categories, however, the papers were in disorder upon arrival. This is especially true of the domestic correspondence and records. They have been arranged in order to facilitate access by researchers. Six-digit archival numbers have been assigned to all documents. The papers measure 3.3 m. (II lin. ft.) and comprise 28 boxes.. All correspondence listed in this Recent Acquisition (no. 967) was entered in BRACERS, where it is accessible and searchable. Only the correspondents' names were extracted for this article. The BRACERS records, numbering 1,039, contain complete information on the letters; the topics of important letters are also extracted or summarized and included in the records. A selection of entries from the Topic_Text field are interspersed throughout the inventory. "Document(s)" is abbreviated "doc(s).", and "photocopy(ies)" is abbreviated "P(s)." was to bring great happiness to both. Russell's Autobiography is dedicated to her. She became a British subject in 1960 and, after Russell's death in 1970, remained in Wales where they had settled in the mid1950S. Eight years later, Edith died on I January 1978. An agreement by McMaster Universiry Library to purchase her papers from the Bertrand Russell Peace Foundation was made on 24 June 1985. The papers themselves did not arrive at the Russell Archives until nearly a year later, on II June 1986. Upon arrival, it was noted that many photographs that were listed with the agreement were missing, as well as some printed materials and books belonging to Lucy Donnelly, a typescript by Logan Pearsall Smith and sdme general correspondence. The Foundation has not been able to locate these missing items. More importantly, Russell's original letters to Edith (copies of which were included in Archives II) were not even listed as part of the agreement, and their location remains unknown as well. The majority of the papers concern Edith's life after Russell's death. There is very little from her life before her marriage. This is surprising because of the amount of material she preserved and organized during her life with Russell which is now held in Archives I and II. In a letter of... (shrink)

Öz: Teknoloji felsefesi görece olarak genç bir akademik alt-alan olmakla birlikte, ontoloji, epistemoloji, siyaset felsefesi, etik ve estetik gibi felsefe disiplininin daha köklü alt-alanlarıyla önemli bir kavramsal ilişki ağı içinde bulunmaktadır. Ayrıca bu dalın temel bazı meselelerinin derinlemesine incelenmesinin sosyoloji, antropoloji, psikoloji ve siyasi bilimler gibi disiplinlerin birikimlerinden ve yaklaşımlarından yararlanmayı da gerekli kıldığını belirtebiliriz. Bu yazımda teknoloji felsefesi alanını genel hatlarıyla ve güncel olgular ışığında kısaca tanıttıktan sonra, bu alanda ilginç ve kuramsal yönden değerli bulduğum iki sorunsalı sergileyip irdeliyorum. (...) İlki toplumsal bir gerçek olarak teknolojinin nasıl bir doğası, karakteri veya kendini ileri taşıma itkisi olduğunun sorgulanmasıdır. Bu çerçevede, söz konusu literatüre 20. yüzyılda önemli katkılar yapmış olan Jacques Ellul, Hans Jonas ve Arnold Gehlen’in antropolojik-felsefi boyuttaki önemli bazı düşüncelerini açıklayıp tartışıyorum. İkinci olarak, Albert Borgmann’ın Heidegger’in fikirlerinden ilham alarak ürettiği “odaklı pratikler” kavramını betimleyerek onun görüşlerine gelen tepkilerden bazılarını ele alarak inceliyorum. Yazının son kısmında, çağdaş teknolojinin çoğulculuk, değişkenlik ve geçişkenlik kavramları üzerinden oluşan yeni felsefi kimliğine ilişkin bazı görüngübilimsel düşünceler sunuyorum. (shrink)

Phaidon diyaloğunda Sokrates, dostlarıyla birlikte ruhun ölümsüzlüğü üzerine konuştuktan sonra, Kebes’in itirazı üzerine ona doğru dönerek hakikati arayış yolculuğunda kendi hayat hikayesi ve tecrübesini paylaşır. Kebes’e göre ruhun bu dünyadan önce var olması, sonrasında da varlığını sürdüreceği anlamına gelmez. Ayrıca ona göre bedenden bedene dolaşan ruh, bu dolaşımla yok olup gider ve bu nedenle ölümsüzlük diye bir şeyden bahsedilemez. Bu bağlamda Sokrates, ruhun ölümsüzlüğüne ilişkin Kebes’in itirazını ele almanın zorluğuna işaret eder ve bu meselede oluş ve bozuluşun nedeninin araştırılması gerektiğini (...) ifade eder. Bu noktada Sokrates gençlik yıllarında kendisinin de “neden” arayışı içerisinde olduğundan ve Anaksagoras başta olmak üzere doğa araştırmacılarından etkilendiğinden bahseder. Öte yandan Sokrates doğal neden arayışındaki umutlarının da boşa çıktığını belirtir. Bu umut yitiminden sonra Sokrates ‘logoi’a sığınma’ olarak belirttiği “ikinci yolculuğa” (deuteros plous) çıkar. Oluş dünyasına tabi her şeyin kendisine göre gerçekleştiği ilkesel nedeni doğanın içinde arayan düşünürlerin çelişkilerini fark eden genç Sokrates’in, fiziki dünyadan metafiziğe doğru seyreden yolculuğu bu yazının konusunu oluşturmaktadır. Ayrıca bu yazının amacı, ruhun ölümsüzlüğü gibi bir meselede, Sokrates’in kendi hayat hikayesini paylaşmasının gerekçesini araştırmak ve buradan hareketle Kebes’in itirazına yönelik Sokratik arayışın izlerini sürmektir. (shrink)

The definitions of disease proffered by philosophers and medical actors typically require that a state of ill health be linked to some known bodily dysfunction before it is classified as a disease. I argue that such definitions of disease are not fully implementable in current medical discourse and practice. Adhering to the definitions would require that medical actors keep close track of the current state of knowledge on the causes and mechanisms of particular illnesses. Yet, unaddressed problems in medical terminology (...) can make this difficult to do. I show that unrecognized misuse of “heterogeneous,” “biomarker,” and other important health terms—which I call index terms—can misrepresent the current empirical evidence on illness pathophysiology, such that unvalidated illness constructs become mistaken for diseases. Thus, implementing common definitions of disease would require closing this “loophole” in medical discourse. I offer a simple rule that, if followed, could help do just that. (shrink)

This study delves into the intricate world of tipping, examining how restaurant chefs and chef-owners account for and morally justify this practice. While previous research has paved the way for understanding several of the nuances of tipping in the dining experience, little attention has been given to chefs’ perspectives on its moral dimensions. In today’s evolving restaurant dining landscape, tipping practices have become increasingly contentious. Therefore, it is imperative to grasp the ethical intricacies of tipping experiences, as they hold significant (...) implications for social and economic interactions. This study focuses on interviews with culinary artisans—the masterminds behind the dining experience, including executive chefs, chef-owners, sous chefs, chefs de cuisine, private chefs, and pop-up chefs. Through these conversations, we explore the moral justifications for tipping, unintended consequences that arise, and the advent of tip coercion. Our findings shed light on the moral reasoning and ethical dynamics behind tipping practices. These findings offer a foundation for shaping theoretical frameworks, informing practical solutions, and guiding policy decisions in this complex realm. (shrink)

Noise in behavior is often viewed as a nuisance: while the mind aims to take the best possible action, it is let down by unreliability in the sensory and response systems. How researchers study cognition reflects this viewpoint – averaging over trials and participants to discover the deterministic relationships between experimental manipulations and their behavioral consequences, with noise represented as additive, often Gaussian, and independent. Yet a careful look at behavioral noise reveals rich structure that defies easy explanation. First, both (...) perceptual and preferential judgments show that sensory and response noise may potentially only play minor roles, with most noise arising in the cognitive computations. Second, the functional form of the noise is both non-Gaussian and non-independent, with the distribution of noise being better characterized as heavy-tailed and as having substantial long-range autocorrelations. It is possible that this structure results from brains that are, for some reason, bedeviled by a fundamental design flaw, albeit one with intriguingly distinctive characteristics. Alternatively, noise might not be a bug but a feature: indeed, we suggest that noise is fundamental to how cognition works. Specifically, we propose that the brain approximates probabilistic inference with a local sampling algorithm, one that uses randomness to drive its exploration of alternative hypotheses. Reframing cognition in this way explains the rich structure of noise and leads to a surprising conclusion: that noise is not a symptom of cognitive malfunction but plays a central role in underpinning human intelligence. (shrink)

A series of structural constitutional arguments lodged in multiple cases against Centers for Medicare and Medicaid Services’ (CMS) authorities to negotiate prescription drug prices via the 2022 Inflation Reduction Act threaten the legitimacy of CMS program and federal agency powers.

Este artigo tem por objetivo relatar a experiência com o Projeto de educação filosófica denominado Ética e Educação para o Pensar a partir da Literatura Infantil, abordando a história da sua criação, algumas referências teóricas e metodológicas, a estrutura do projeto e o desenvolvimento através de parceria entre o Instituto Sadia, Fundação Sidónio Muralha, Instituto de Filosofia e Educação para o Pensar e seis secretarias de educação. O foco do projeto é a educação ética através da comunidade de investigação, enfatizando (...) a abordagem dialógica dos valores, procurando trabalhar na direção da autonomia moral e cognitiva das crianças. O projeto foi desenvolvido com professores e alunos da Educação Infantil e Ensino Fundamental I. No final do artigo são apresentadas algumas produções dos alunos desenvolvidas como parte do projeto e depoimentos dos professores sobre o mesmo. (shrink)

The use of sound to systematically communicate data has been with us for a long time, and has received considerable research, albeit in a broad range of distinct fields of inquiry. Sonification is uniquely capable of conveying series and patterns, trends and outliers…and effortlessly carries affect and emotion related to those data. And sound-either by itself or in conjunction with visual, tactile, or even olfactory representations-can make data exploration more compelling and more accessible to a broader range of individuals. Nevertheless, (...) sonification and auditory displays still occupy only a sliver of popular mindshare: most people have never thought about using non-speech sound in this manner, even though they are certainly very familiar with other intentional uses of sound to convey status, notifications, and warnings. This article provides a brief history of sonification, introduces terms, quickly surveys a range of examples, and discusses the past, present, and as-yet unrealized future promise of using sound to expand the way we can communicate about data, broaden the use of auditory displays in society, and make science more engaging and more accessible. (shrink)

Ivancovsky et al. explore the relationship between curiosity and creativity, by suggesting they align through novelty-seeking mechanisms. We argue that a general mechanism linking both capacities together is question-asking: Curiosity drives question-asking that leads to creative problem solving. Yet, current findings from our lab suggest that question complexity relates to creativity, but not necessarily to curiosity, warranting further investigation.

First Professor of Logic and Metaphysics at Main Pedagogical Institute and then also St. Petersburg University, Carpatho-Rusyn P. D. Lodij spent a quarter of a century teaching philosophy and law in the Russian Empire in the first third of the 19th century. His knowledge of Kant’s philosophy and his attitude to Kant’s criticism are estimated diametrically opposed in the research literature. An analysis of his main philosophical work, “Logical Precepts which Lead to Cognition and the Distinction of the True from (...) the False” (1815), convincingly proves that Lodij was an excellent scholar of Kant’s philosophy. In Russia, he was the first thinker who spoke about the differences between the first and second editions of the “Critique of Pure Reason”. Lodij also was the first who noted both the revolutionary role of Kant’s Copernican turn, and the importance of Humeʼs causality problem for the formation of critical philosophy. In Russia, Lodij was the first who proposed a detailed description of Kant’s transcendental idealism. At the same time, Lodij’s general attitude to Kant was rather skeptical. In his own logic, he does not follow Kant’s division of logic into pure and applied, but he returns to pre-Kant’s split into theoretical and practical logics. Lodij disputes with the basic conclusions about the space derived from the transcendental aesthetic, denies synthetic judgments a priori and the rooting of the cognizing reason in illusions. Despite his unequivocal claims regarding Kant’s philosophy, “Logical Precepts” and its author were persecuted during the so-called “professorsʼ affair” of the 1820s. As a result, Lodij was suspended from teaching philosophy, and his logic textbook was withdrawn from teaching for both “disgrace” and imaginary Kantianism. (shrink)

This note examines the significance of Gylippus at Aen. 12.271–83 and argues that Virgil's narrative is an epitaphic gesture alluding to Nicander of Colophon, Anth. Pal. 7.435 and other epigrams from Anth. Pal. 7. Virgil's bilingual reader would participate in the Hellenistic Ergänzungsspiel and supplement further meaning to this otherwise generic scene.

Chronic pain is a common disorder with enormous sociomedical importance. A major part of primary and secondary costs of illness is caused by the various pain syndromes. Nociception – the sensory perception of a painful stimulus – is a complex process relying on an intricate system of anatomical, neurophysiological and biochemical networks. This applies even more so to pain – the state of experiencing a nociceptive event, of interpreting it in terms of meaning for the affected individual and of suffering (...) a range of emotions it elicits. This intricacy renders it obvious, that the empirical medical sciences alone cannot explain all aspects of pain. Hence, it has also become a focus of phenomenological research. One aspect of these investigations is the interaction of pain and the perception of the lived body’s spatiality. The focus of this article will build on these concepts to develop a construct of the alteration of temporality caused by chronic pain and the effects this spells out for the affected subject. To this end, I will primarily draw on Merleau-Ponty’s ideas of the lived body as well as on theories of enactivism and embodiment. I will also point out parallels to neuroscientific data, thereby demonstrating the proximity of phenomenology and neuroscience. A possible partial solution to the pain dilemma may be derived from psychology: techniques relying on cognitive behavioural intervention, awareness training, and existential analysis may provide alleviation to patients suffering from chronic pain. (shrink)

단국대 학생들의 교책과목으로 집필된 책.단국대학교의 역사와 한민족의 가치관,미래부터 교육과 인간화까지 전체 15장에 엮었다.

The relevance of the problem under study is due to the need to improve the practical skills and competencies of students in the course of training in order to prepare them for competition with other job seekers in employment. In this regard, this article is aimed at identifying the expediency of students’ participation in competitive selections and grants as a factor that creates conditions for effective practice-oriented learning. The leading method for the study of this problem is a pedagogical experiment, (...) which allows us to comprehensively consider the relationship between students’ participation in competitions and their further self-realization and development as young professionals. The article presents the results of monitoring the behavior of students who received an offer to participate in the university-wide competitive selection of student projects, implemented as part of the Program for Supporting Applied Research and Development of Students and Postgraduates of Petrozavodsk State University. The materials of the article can be useful for teaching staff in building a scheme for teaching students and services involved in the recruitment of personnel for large and medium-sized companies that require young professionals to have practical work skills, teamwork skills and creativity. (shrink)

Many have interpreted symbolic material culture in the deep past as evidencing the origins sophisticated, modern cognition. Scholars from across the behavioural and cognitive sciences, including linguists, psychologists, philosophers, neuroscientists, primatologists, archaeologists and paleoanthropologists have used such artefacts to assess the capacities of extinct human species, and to set benchmarks, milestones or otherwise chart the course of human cognitive evolution. To better calibrate our expectations, the present paper instead explores the material culture of three contemporary African forager groups. Results show (...) that, while these groups are unequivocally behaviourally modern, they would leave scant long-lasting evidence of symbolic behaviour. Artefact-sets are typically small, perhaps as consequence of residential mobility. When excluding traded materials, few artefacts have components with moderate-strong taphonomic signatures. Present analyses show that artefact function influences preservation probability, such that utilitarian tools for the processing of materials and the preparation of food are disproportionately likely to contain archaeologically traceable components. There are substantial differences in material-use between populations, which create important population-level variation preservation probability independent of cognitive differences. I discuss the factors — cultural, ecological and practical — that influence material choice. In so doing, I highlight the difficulties of using past material culture as an evolutionary or cognitive yardstick. (shrink)

This article represents the author’s reflections on the book by Karl Sigmund “Exact Thinking in Demented Times. The Vienna Circle and the Epic Quest for the Foundations of Science” and the fate of the Vienna Circle. Sigmund paints a vivid portrait of the Vienna Circle against the background of the difficult historical period in which its members lived and worked. The Vienna Circle established the tradition of liberating consciousness and science from metaphysics. But the participants of the Vienna Circle and (...) their entourage did not manage to get rid of the humanistic issues, despite the declaration of strict scientific character. The author of the article draws attention to the internal contradiction between strict scientific topics and the existential-humanistic perception of this topic by the Vienna Circle’s authors and their likeminded people, and by Sigmund himself. The author concludes that it was thanks to this contradiction the Vienna Circle became not only a stage in the development of philosophical science, but also had a broad cultural influence on art, politics, architecture, museums, etc. The historical and philosophical tradition connects the activities of the Vienna Circle with the beginning of the divergence between the philosophical scientific and humanistic traditions in the understanding of philosophy, and the controversy between R. Carnap and M. Heidegger is an important point in this process. But Sigmund’s book gives the impression that this is not the divergence strictly scientific and humanistic traditions, but the difference between two humanistic traditions, one of them tends to express its thoughts strictly analytically. (shrink)

Background Scientific and technological advancements in mapping and understanding the interrelated pathways through which biological and environmental exposures affect disease development create new possibilities for detecting disease risk factors. Early detection of such risk factors may help prevent disease onset or moderate the disease course, thereby decreasing associated disease burden, morbidity, and mortality. However, the ethical implications of screening for disease risk factors are unclear and the current literature provides a fragmented and case-by-case picture. Methods To identify key ethical considerations (...) arising from the early detection of disease risk factors, we performed a systematic scoping review. The Scopus, Embase, and Philosopher’s Index databases were searched for peer-reviewed, academic records, which were included if they were written in English or Dutch and concerned the ethics of (1) early detection of (2) disease risk factors for (3) disease caused by environmental factors or gene-environment interactions. All records were reviewed independently by at least two researchers. Results After screening 2034 titles and abstracts, and 112 full papers, 55 articles were included in the thematic synthesis of the results. We identified eight common ethical themes: (1) Reliability and uncertainty in early detection, (2) autonomy, (3) privacy, (4) beneficence and non-maleficence, (5) downstream burdens on others, (6) responsibility, (7) justice, and (8) medicalization and conceptual disruption. We identified several gaps in the literature, including a relative scarcity of research on ethical considerations associated with environmental preventive health interventions, a dearth of practical suggestions on how to address expressed concerns about overestimating health capacities, and a lack of insights into preventing undue attribution of health responsibility to individuals. Conclusions The ethical concerns arising with the early detection of risk factors are often interrelated and complex. Comprehensive ethical analyses are needed that are better embedded in normative frameworks and also assess and weigh the expected benefits of early risk factor detection. Such research is necessary for developing and implementing responsible and fair preventive health policies. (shrink)

The mid-fourth-century c.e.Cento Vergilianus de laudibus Christi retells the biblical story using cento technique (recombining excerpted lines and partial lines from Virgil into a new poem). Its author, the Christian poet Faltonia Betitia Proba, states that her aim in writing the Cento is to demonstrate that Virgil ‘sang the pious deeds of Christ’ (Vergilium cecinisse … pia munera Christi). Her compositional strategy reflects the exegetical method of typology, as explored in detail by Cullhed: by reusing particular Virgilian verses for biblical (...) characters, Proba creates an implicit typological relationship whereby a Virgilian type both prefigures and is fulfilled by a biblical antitype. This paper first presents an extended model of typology, whereby the type not only prefigures the antitype but also enfigures it, providing the reader with a novel conceptual paradigm through which to understand a particular supernatural reality. The paper then turns to a case study: the baptism scene (380–414), the only passage in the Cento depicting all three members of the Trinity. For each, Proba reuses passages which in the Aeneid describe female characters, hinting at a feminine typological Trinity, one which highlights often-overlooked aspects of the three Christian antitypes. In so doing, she convincingly advances her thesis that Virgil's poetic works reflect typological correspondences to the Christian narrative in a similar way to Old Testament prophecy. (shrink)

The legacy of apartheid spatial planning can still be seen in the dynamics of spaces in South Africa today. The elite (according to research is racialised and mostly white people) lives in well-located city areas, close to economic activity and rule social life that defines cities as stated in 2016 by the Socio Economic Rights Institute of South Africa (SERI). Alternatively, mostly black South Africans are confined to urban margins in densified and poorly serviced areas, with low rates of home (...) ownership. The effects of these policies extend beyond the urban nature, as spaces on the margin by design tend to have fewer opportunities for education compared to urban areas, and there are spatial limits to black business ownership. This article seeks to discuss a case study on a church’s use of space during coronavirus disease 2019 (COVID-19), to show an inclusionary spatial dynamic that may be used in South African spaces. Firstly, it presents an overview of the unequal spatial dynamics in South Africa, particularly Cape Town, and dynamics during COVID-19. Secondly, it provides a historical overview of the Church of the Nazarene and its foundational beliefs. Moreover, it discusses a case study of renewed spatial dynamic in church using the Church of the Nazarene in Khayelitsha. Furthermore, the case study will be used to show the innovative way they reached their community during this time. The final part will discuss how this inclusive spatial dynamic reveals an innovative dynamic in the concept of the missional church, one that goes beyond the going out contextually, but allowing the outside in as well. Contribution: This article discusses the new spatial dynamic of the missional church which inspires inclusivity. The article uses literature around space, COVID-19, mission studies and church history. Furthermore, a semi-structured interview with a church leader at the Church of the Nazarene in Khayelitsha is used for a contextual case study. (shrink)

The article analyzes the implementation of an online educational module and its impact on the organization of the classroom’s interaction order. The latter is institutionally constrained by the presence of a goal and the distribution of roles between teacher and students. The introduction of a digital learning platform adds a technological context to the institutional setting. The article considers technologies as possessing communicative affordances — opportunities for action made possible or delimited through their use. Technologies bring new interactive resources to (...) the process of ed­ucation and can affect the organization of the classroom’s interaction order. Using multimodal conversation analysis, we analyzed video recordings of the telemediated interaction of Russia-based students and teachers within a gamified online educational module. We investigate a case in which a student’s correct answer is nevertheless corrected by the teacher. We dem­onstrate that the teacher initiates the correction because they are guided by the ordering of the game elements within the interface. Based on a detailed analysis of the teacher’s mouse movement in relation to ongoing turns-at-talk, we show that this orientation is sustained by all participants. The work contributes to classroom interaction studies and affordance theory and develops the methodology of multimodal transcription for mediated contexts. The primary result of the study is an empirical demonstration that the relevance of technological affordances for interactants is situation­ally produced, and that this process is associated with the interweaving of the institutional and technical context of interaction. The conclusion discusses the relationship between affordances and institutional norms. (shrink)

This very short introduction will first outline how ontological investigations and questions of practice go together. The second section will bring in the next pole of this entire book, history of mathematics. How do ontology, practice, and history go together? Is this a forced marriage or one born in true love? That is, do these three belong together in some very basic way? One chapter in the section argues that the philosophy of mathematical practice intersects with the history of mathematics (...) essentially. If the first section of this introduction is persuasive that will also show that the history of mathematics intersects with ontological questions as well, specifically, that historical questions are very much about the ontological commitments of past mathematicians. The last section will take up what might seem a very different theme, namely, how these things matter to mathematics education. This section is connected closely to the second section since mathematics education has taken an interest in the role of history of mathematics in mathematics education, and much insight can be gained by seeing the issues in relation to the ontology-practice-history triad. The question of education is also important since teachers must consider what it is exactly that they are teaching, or, to adapt the title of Reuben Hersh’s well-known book, “What is mathematics really about?” And the “aboutness” of mathematics is really the ontological question. (shrink)